Laos en heimwee
Blijf op de hoogte en volg Tim
06 November 2012 | Laos, Vangviang
Zo mijn eerste reisverslag vanuit Laos, een onwijs mooi land met hele aardige mensen, het voelt meteen een stuk beter aan dan Thailand.
Ohja wat de titel betreft, hier heb ik dus absoluut geen last van. Dit is alleen om te zorgen dat iedereen toch weer gaat lezen. Sorry moeders als ik je liet schikken. Maar goed naar m'n klaagzang over constante vermoeidheid zal ik nu maar weer eens wat anders toelichten van het leven als een ware backpacker. Rekeningen worden echt overal helemaal uitgeplozen en iedereen betaalt wat hij of zij heeft gegeten, het is dus niet gewoon delen. Hier moest ik vooral in het begin aan wennen. Verder zijn hier niet overal hostels en kan je dus flink kosten besparen als je een kamer deelt, probleem als je in je eentje bent is dat je iemand moet zoeken om mee te delen. Dus zo komt het weleens voor dat je een kamer deelt met iemand die je net 10 min kent, wel apart maar vooral heel gezellig.
Maar goed nu mijn belevenissen, vanuit Pai naar Chiang Rai ben ik verder gereisd met Kevin, en mijn Oostenrijkse vrienden. In Chiang Rai hebben we een goedkope kamer gevonden zonder raam, dus was het lang donker in de kamer, want verder zijn de gordijnen zo slecht dat het om 6 uur licht wordt. In Chiang Rai is niet zo heel veel te doen, maar er is een moderne tempel genaamd the white temple en 3x raden deze was dus helemaal wit met kleine spiegeltjes erop. Het is een beetje een dubieuze tempel omdat binnenin schilderingen zijn van een vliegtuig in het WTC en van spiderman, badman, neo en angry birds. Ook hebben we nog een zwart huis bezocht, maar dit stelde allemaal niet heel veel voor. De dag erna hebben we onze spullen gepakt en zijn we met backpack en al in de public bus naar de golden triangle gegaan. Deze konden we daar gelukkig ergens in een restaurant dumpen voordat we het opium museum in zijn gegaan. Dit was nog wel de moeite waard, maar de golden triangle is gewoon een stuk rivier met aan de ene kant Birma en de andere kant Laos. Omdat we die dag nog naar Laos wilden, zijn we met een taxi naar de grensplaats geraced en rond 4en met een longtailboot de mekong over. Uitstempelen in Thailand en een visum aanvragen in Laos. Na 4en kost het een dollar extra, geen pasfoto, 40 bath extra...
Laos is niet echt een land van de late uurtjes, want om 11 uur moet alles dicht hier. Dus dat werd de eerste nacht vlak voor 11en nog een beerlao halen en dan konden we het net aan tot 12 uur uitzingen. De volgende dag ging de rest met de slowboat verder, maar ik bleef nog ff voor de Gibbon Experience. Nadat ik iedereen gedag had gezegd, besloot ik dat het tijd voor een bakkie was en er was niemand verder om rekening mee te houden, dus ik ben gewoon een bakkie gaan doen. In de bakkerij, waar ze dus koffie verkochten hoorden ik ineens een Chinees meisje Nederlands praten, best gek. Maar wat bleek nou dat Chinese meisje kwam uit Laos en haar moeder was blank en dus Nederlands. Zij heeft een guesthouse en daarmee zorgt ze voor de bergbevolking die het in Laos niet makkelijk heeft. Ik met m'n goede hart daar een bungalow geboekt voor 60.000 kip per nacht, aardig prijzig ;) Nee dit is nog geen 6 euro's. Later die dag ben ik Raf en Belg en Philip een Duitser tegengekomen en zij gingen samen met mij de Gibbon doen. Later ook een Frans stel tegengekomen die het ook gingen doen en we besloten in mijn homestay een biertje te gaan doen. Op de een of andere manier zijn we daarna met een tuktuk naar een plek buiten het dorp gereden om daar bij een kampvuur alvast wat te eten en nog een beerlao baas te maken. Toen we terug kwamen stond het best eten tot dan toe klaar. Rijst traditioneel bereid, met bamboo en wat andere gekke groentes, maar het smaakte heerlijk!
De volgende dag de Gibbon Experience!! Dit is werkelijk een v/d hoogtepunten van deze reis! Ik zal het in het kort uitleggen. Ik ben in een truck de jungle en het gebergte van Laos in gereden. Na een uurtje lopen vanuit het laatste dorpje krijg je een harnas aan en dan ga je al ziplinend (geen idee hoe je dit spelt) door de jungle. De ziplines zijn meestal rond de 250 m lang en de langste was 500 m. De uitzichten hierbij zijn echt geweldig en het ziplinen zelf is ook dik om te doen! We sliepen in een onwijs mooie boomhut op 40 m v/d grond midden in de jungle en als het etenstijd was, dan kwam iemand het eten zo de boomhut in ziplinen. Douchen in de boomhut was ook mooi om te doen, zo midden in de jungle evenals een natures call vanaf de bovenste verdieping, maar dat zal waarschijnlijk meer een mannending zijn... Ohja het heet de Gibbon Experience omdat de kans bestaat dat je Gibbons ziet, maar deze kans is echt heel klein en bijna niemand ziet ze, alleen de mensen die geboren zijn voor het geluk krijgen ze te zien. Dus je raad het al, we waren nog geen 10 minuten in het treehouse en we zagen 8 gibbons rondslingeren en een beetje eten, echt mooi om te zien! De laatste dag v/d Gibbon was ook mijn geboortedag en dus groot feest! Nadat we 's ochtends hadden geziplined zijn we weer terug gegaan naar het dorpje en van daaruit weer naar het grensplaatsje. Onderweg ging onze 4x4 kapot en dat is niet ideaal in de hitte. Maar gelukkig is elke Lao een automonteur en zag de beste man dat de kogellager kapot was. Nadat ik hem had uitgelegd hoe hij dit het beste kon vervangen is hij aan de slag gegaan en zag ik dat hij dat prima deed. Na een uurtje werkte alles dus weer en konden we verder. Eenmaal terug in het dorpje zag ik dat ze een festival voor mijn verjaardag hadden geregeld. Het lichtfestival wat het einde v/d regentijd viert. Dus hebben we een paar lampionnen de lucht in laten gaan en een hoop biertjes en een shotje gedronken. Uiteindelijk zijn we bij een Laosiaanse familie beland waarvan moeders nogal diep in haar beerlao fles had gekeken, echt gelachen die avond, was dus nogal geslaagd, alleen om 11 uur afgelopen. Toen moest ik m'n ouders nog bellen met net wat teveel biertjes op, maar volgens mij was het een gezellig gesprek :D
Ik ben nu in Vang Vieng bekend van het tuben, maar dat is helemaal gesloten en daardoor is het nogal een spookstadje geworden met teveel barren en guesthouses voor de weinige mensen. Beetje jammer dat je niet meer kan tuben, maar wie weet over een paar maanden dat het weer kan en dan is het een reden om terug te komen! De rest v/d verhalen volgen snel of het duurt wat langer, maar dat is Lao time...
Ohja wat de titel betreft, hier heb ik dus absoluut geen last van. Dit is alleen om te zorgen dat iedereen toch weer gaat lezen. Sorry moeders als ik je liet schikken. Maar goed naar m'n klaagzang over constante vermoeidheid zal ik nu maar weer eens wat anders toelichten van het leven als een ware backpacker. Rekeningen worden echt overal helemaal uitgeplozen en iedereen betaalt wat hij of zij heeft gegeten, het is dus niet gewoon delen. Hier moest ik vooral in het begin aan wennen. Verder zijn hier niet overal hostels en kan je dus flink kosten besparen als je een kamer deelt, probleem als je in je eentje bent is dat je iemand moet zoeken om mee te delen. Dus zo komt het weleens voor dat je een kamer deelt met iemand die je net 10 min kent, wel apart maar vooral heel gezellig.
Maar goed nu mijn belevenissen, vanuit Pai naar Chiang Rai ben ik verder gereisd met Kevin, en mijn Oostenrijkse vrienden. In Chiang Rai hebben we een goedkope kamer gevonden zonder raam, dus was het lang donker in de kamer, want verder zijn de gordijnen zo slecht dat het om 6 uur licht wordt. In Chiang Rai is niet zo heel veel te doen, maar er is een moderne tempel genaamd the white temple en 3x raden deze was dus helemaal wit met kleine spiegeltjes erop. Het is een beetje een dubieuze tempel omdat binnenin schilderingen zijn van een vliegtuig in het WTC en van spiderman, badman, neo en angry birds. Ook hebben we nog een zwart huis bezocht, maar dit stelde allemaal niet heel veel voor. De dag erna hebben we onze spullen gepakt en zijn we met backpack en al in de public bus naar de golden triangle gegaan. Deze konden we daar gelukkig ergens in een restaurant dumpen voordat we het opium museum in zijn gegaan. Dit was nog wel de moeite waard, maar de golden triangle is gewoon een stuk rivier met aan de ene kant Birma en de andere kant Laos. Omdat we die dag nog naar Laos wilden, zijn we met een taxi naar de grensplaats geraced en rond 4en met een longtailboot de mekong over. Uitstempelen in Thailand en een visum aanvragen in Laos. Na 4en kost het een dollar extra, geen pasfoto, 40 bath extra...
Laos is niet echt een land van de late uurtjes, want om 11 uur moet alles dicht hier. Dus dat werd de eerste nacht vlak voor 11en nog een beerlao halen en dan konden we het net aan tot 12 uur uitzingen. De volgende dag ging de rest met de slowboat verder, maar ik bleef nog ff voor de Gibbon Experience. Nadat ik iedereen gedag had gezegd, besloot ik dat het tijd voor een bakkie was en er was niemand verder om rekening mee te houden, dus ik ben gewoon een bakkie gaan doen. In de bakkerij, waar ze dus koffie verkochten hoorden ik ineens een Chinees meisje Nederlands praten, best gek. Maar wat bleek nou dat Chinese meisje kwam uit Laos en haar moeder was blank en dus Nederlands. Zij heeft een guesthouse en daarmee zorgt ze voor de bergbevolking die het in Laos niet makkelijk heeft. Ik met m'n goede hart daar een bungalow geboekt voor 60.000 kip per nacht, aardig prijzig ;) Nee dit is nog geen 6 euro's. Later die dag ben ik Raf en Belg en Philip een Duitser tegengekomen en zij gingen samen met mij de Gibbon doen. Later ook een Frans stel tegengekomen die het ook gingen doen en we besloten in mijn homestay een biertje te gaan doen. Op de een of andere manier zijn we daarna met een tuktuk naar een plek buiten het dorp gereden om daar bij een kampvuur alvast wat te eten en nog een beerlao baas te maken. Toen we terug kwamen stond het best eten tot dan toe klaar. Rijst traditioneel bereid, met bamboo en wat andere gekke groentes, maar het smaakte heerlijk!
De volgende dag de Gibbon Experience!! Dit is werkelijk een v/d hoogtepunten van deze reis! Ik zal het in het kort uitleggen. Ik ben in een truck de jungle en het gebergte van Laos in gereden. Na een uurtje lopen vanuit het laatste dorpje krijg je een harnas aan en dan ga je al ziplinend (geen idee hoe je dit spelt) door de jungle. De ziplines zijn meestal rond de 250 m lang en de langste was 500 m. De uitzichten hierbij zijn echt geweldig en het ziplinen zelf is ook dik om te doen! We sliepen in een onwijs mooie boomhut op 40 m v/d grond midden in de jungle en als het etenstijd was, dan kwam iemand het eten zo de boomhut in ziplinen. Douchen in de boomhut was ook mooi om te doen, zo midden in de jungle evenals een natures call vanaf de bovenste verdieping, maar dat zal waarschijnlijk meer een mannending zijn... Ohja het heet de Gibbon Experience omdat de kans bestaat dat je Gibbons ziet, maar deze kans is echt heel klein en bijna niemand ziet ze, alleen de mensen die geboren zijn voor het geluk krijgen ze te zien. Dus je raad het al, we waren nog geen 10 minuten in het treehouse en we zagen 8 gibbons rondslingeren en een beetje eten, echt mooi om te zien! De laatste dag v/d Gibbon was ook mijn geboortedag en dus groot feest! Nadat we 's ochtends hadden geziplined zijn we weer terug gegaan naar het dorpje en van daaruit weer naar het grensplaatsje. Onderweg ging onze 4x4 kapot en dat is niet ideaal in de hitte. Maar gelukkig is elke Lao een automonteur en zag de beste man dat de kogellager kapot was. Nadat ik hem had uitgelegd hoe hij dit het beste kon vervangen is hij aan de slag gegaan en zag ik dat hij dat prima deed. Na een uurtje werkte alles dus weer en konden we verder. Eenmaal terug in het dorpje zag ik dat ze een festival voor mijn verjaardag hadden geregeld. Het lichtfestival wat het einde v/d regentijd viert. Dus hebben we een paar lampionnen de lucht in laten gaan en een hoop biertjes en een shotje gedronken. Uiteindelijk zijn we bij een Laosiaanse familie beland waarvan moeders nogal diep in haar beerlao fles had gekeken, echt gelachen die avond, was dus nogal geslaagd, alleen om 11 uur afgelopen. Toen moest ik m'n ouders nog bellen met net wat teveel biertjes op, maar volgens mij was het een gezellig gesprek :D
Ik ben nu in Vang Vieng bekend van het tuben, maar dat is helemaal gesloten en daardoor is het nogal een spookstadje geworden met teveel barren en guesthouses voor de weinige mensen. Beetje jammer dat je niet meer kan tuben, maar wie weet over een paar maanden dat het weer kan en dan is het een reden om terug te komen! De rest v/d verhalen volgen snel of het duurt wat langer, maar dat is Lao time...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
