Vietnam van koud naar warm

Zo het heeft even geduurd, maar ik heb weer tijd gevonden om de rest van mijn avonturen in Vietnam op papier te zetten.

Het begint allemaal op een koude en bewolkte dag in Hanoi; oudjaarsdag. Ondertussen heb ik de stad wel gezien dus behalve wat dingen op de post doen ben ik op zoek gegaan naar oliebollen. Wonder boven wonder had ik die in Myanmar gevonden en ik had dus goede hoop dat dat in Hanoi ook ging lukken. Helaas verder als een noedelsoepje kwam ik niet. De avond begon gezellig in het hostel en vanaf 6 uur vierden we het nieuwjaar in Nieuw-Zeeland en zo gingen we steeds elk uur naar een ander land. Toen we om 11 uur bij HongKong waren aangekomen ging het hostel ineens dicht en moesten we maar naar een andere club en die was er dus helaas niet... We hebben een stuk door de stad gelopen met z'n allen, de snelweg overgestoken en muren beklommen maar alles in Hanoi was dicht. Dus om 12 uur stonden we allemaal op straat, een beetje een domper! Gelukkig vonden we nog ergens een kroeg waar we tot 2 uur het feest door konden zetten, maar daarna was het toch echt klaar.

Op nieuwjaarsdag heb ik met 3 Duitse vriendinnen de nachtbus gepakt naar Dong Hoi, nog zo'n succes! Bij de nachtbus in vietnam kan je je voeten languit leggen en de rugleuning verstellen, op zich prima alleen niet als je achterin de bus ligt. Ik zal jullie het technische verhaal besparen, maar bij elke hobbel ging ik een halve meter de lucht in. In Dong Hoi kwamen we om de fijne tijd van half 5 aan en we hadden geluk dat we een taxi konden vinden naar de Phong Nha caves. Hier waren we vroeg en voor het eerst was het weer ook lekker! Eindelijk na 1,5 week weer in een korte broek. De grot was erg mooi en anders dan alle andere die ik gezien had. We gingen met een soort van kano door de grot, alleen was het bijna onmogelijk om rechtvooruit te gaan met dat ding. Dus een rietberger en wat pirouettjes verder waren we de grot door. Na deze geslaagde dag hebben we lekker lokaal gegeten. De volgende dag met de bus verder en ging ik in m'n uppie verder naar Hue. Dit duurde bijna de hele dag maar toen ik er was, werd ik uiteraard weer geconfronteerd met het aardige Vietnam. De motordriver die me naar m'n hostel moest brengen, zette me heel ergens anders af. En dan gek staan te kijken dat ik niet betaal en zelf verder ga. In Hue heb ik de citadel bezocht en de volgende dag de DMZ, dit was officieel de meest slechte tour die ik ooit gedaan heb! De dag erna was wel weer een hoogtepuntje, want toen ben ik met de motor van Hue naar Hoi An gereden door de Van Hai pass en langs het strand. Volgens Top Gear is dit een v/d mooiste stukken van Vietnam.

Hoi An is een leuk toeristisch dorpje wat vooral bekend is van de maatkleding. Hier heb ik me echter niet aan toegegeven, want ik wilde vooral nog niet aan het werken denken! Verder zat het weer eens niet mee met het weer hier, 2 dagen lang had ik een zeikregen waar je niet echt nat van werd maar toch niet waarvoor je naar Vietnam gaat. Dus ik dacht na 2 dagen laat ik de bus een stuk zuidelijker pakken, dan heb ik zeker goed weer. Niet dus in Nha Trang, de badplaats van Vietnam, regende het zelfs nog harder. Dus een 20 minuten later zat ik in de bus naar Dalat toe en dat pakte wel aardig uit! De busrit was wel wat angstig aangezien de chauf in haarspeldbochten ook aan het inhalen was maar goed dit is niet voor niks het land met de meeste verkeersdoden ter wereld. Dalat is echt een leuke plek en hier worden veel bloemen gekweekt in de plastic kassen. Was wel leuk om weer eens rozen en gerbera's te zien. Verder was het weer hier uiteraard goed! Ik ben ondertussen samen met Marloes aan het reizen, de enige backpacker die geen kamer wil delen om kosten te drukken. Maar we hebben samen wel een geweldige dag op de brommer gehad in de omgeving. Zonder echt een doel te hebben zijn we de omgeving af gereden, die echt erg mooi was. Uiteraard was het merendeel off road en was het soms best spannend of onze oude brommer nog wel wilde. Gelukkig ging dit allemaal goed en zijn we weer veilig terug gekomen. De volgende dag heb ik een soort van canyoningen gedaan met abseilen van een paar watervallen en een hoop natuurlijke glijbanen. Bij 1 glijbaan kon je op allerlei verschillende manieren naar beneden, maar de beste moest toch wel de superman zijn. Nou ik kan je vertellen toen ik startte zag ik er nog goed uit en had ik er wel vertrouwen in, maar eenmaal in het water merkte ik dat ik dezelfde kleuren had als het pak van superman, mijn buik was blauw en dat rood hoef ik volgens mij niet uit te leggen. De volgende dag had ik de meest beroerde busrit allertijde. Ik was een beetje ziek en voelde me slecht en toen moesten we in een kleine minibus achterin 5 uur lang naar Mui Ne. Je raad het al ik heb het plafond wel een paar keer gekopt. In Mui Ne voelde ik me zo beroerd dat ik blij was dat Marloes bij me was. Zij heeft een prima gevonden waar ik de rest v/d dag op bed ben blijven liggen. De volgende dag voelde ik me weer wat beter dus zijn we op de brommert naar de rode en witte zandduinen gegaan. Dit was wel erg mooi om te zien. Na de fotootjes te hebben geschoten gingen we weer terug en toen merkte ik toch wel dat ik nog niet topfit was. Marloes ging de volgende dag verder, maar ik wilde toch eerst fit zijn, voordat ik weer zou vertrekken. Nou fit voelde ik me de volgende dag absoluut niet. Gelukkig was er in het hostel een Frans kruidenvrouwtje aanwezig wat me wat medicijnen gaf en tegen de keelontsteking kreeg ik de locale alcohol, niet geheel vervelend. De medicijnen werkte wel aardig, alleen door de alcohol was m'n keel niet echt verbeterd. Dus de volgende dag op naar de dokter en die stelde dezelfde diagnose als mijn franse medicijnvrouw. Dus ik kreeg 5 verschillende soorten medicijnen mee en toen dacht ik, nou dat ken nog wel eens een prijzig geintje worden, maar voor 6 hele dollars was ik klaar. De volgende dag voelde ik me na 2 dagen op bed te hebben gelegen weer fit genoeg om verder te reizen. Ik ben naar Saigon aka Ho Chi Mihn City gegaan om de laatste dagen van m'n visum daar te slijten. De eerste dag heb ik een beetje door de stad gelopen en de belangrijkste dingen gezien. Meest indrukwekkend was toch wel het War Remnants Museum waar veel foto's over de Vietnam oorlog te zien zijn. Deze foto's waren erg deprimerend en indrukwekkend, na de serie over agent orange te hebben gezien wilde ik eigenlijk niet meer verder door het museum, maar ik heb me bij elkaar geraapt en heb alles getrotseerd. Wel apart wat foto's met je kunnen doen. De dag erna stonden de cu chi tunnels op het program. Dit was wel aardig om te doen. Hoogtepunt was toch wel de vleermuis die in de tunnel aanwezig was. Verder is het echt heel klein en moest ik flink kruipen om er doorheen te komen.

De laatste drie dagen in Vietnam zou ik een trip over de Mekong maken om uiteindelijk in Phnom Penh in Cambodja uit te komen. Ik ontmoette bij deze trip een Amerikaan die samen met zijn vrouw hetzelfde als mij ging doen. Toen we een tijdje aan het praten waren kwam het erop dat de Vietnamezen zo onaardig zijn en het enige Engels was ze kennen is hello tip!. Toen kwam ik met de briljante vergelijking met Frankrijk, waar het land ook mooi is maar jammer van de Fransen. Oh zegt Seth, de Amerikaan, dan wil ik je graag voorstellen aan me Franse vrouw. Oeps klein foutje kan wel eens gebeuren. Maar het is allemaal goed gekomen, want ik ben vervolgens ruim een week met ze opgetrokken. Verder had ik 1 homestay bij de Mekong wat bijna gerund werd door een jong ventje die heel erg goed Engels sprak. Alleen mijn bijnaam luidde tijger, wat ik toch best dubieus vind als het door een klein ventje wordt gezegd.

Ondertussen bevind ik me al 1,5 week in cambodja en heb ik het strand weer gevonden. Ik zal hier de volgende keer over schrijven, maar morgen ben ik van plan om een week naar een bijna onbewoond bounty eiland te gaan om bij te komen van het vele reizen!

Succes in de kou!